چنانچه دیابت دارید و اگر میخواهيد باردار شويد بسيار مهم است كه قبل از اقدام با پزشك خود صحبت كنيد. لازم است با پزشك مراقبتهای اولیه (پزشک خانوادگی) خود و همچنين در صورت امكان يك متخصص زنان صحبت كنيد. اگر با متخصص غدد (پزشكی كه از ديابت شما مراقبت میكند) ملاقات داشتيد حتماً او را نيز در جريان برنامه خود برای بچهدار شدن قرار دهيد. اين پزشكان تضمين میكنند كه شما تمام كارهای لازم را برای داشتن سالمترين بارداری ممكن انجام دهيد.
قبل از اقدام به بارداری در دیابت بايد به طور دقيق با تيم پزشكی مراقبتی خود كار كنيد تا قند خون خود را به طبيعیترين رقم ممكن برسانيد. اين به معنای افزايش میران انسولين مصرفی است. و يا چنانچه از قبل انسولين مصرف نمیكرديد بايد داروی مصرفی خود را به انسولين تغيير دهيد. علاوه بر اين ممكن است مجبور شويد برنامه غذايی خود را نيز تغيير دهيد.
طبيعی بودن سطح قند خون از بروز سقط و نقص مادرزادی پيشگيری میكند.
بهتر است پزشكان خود را در جريان تمام داروهايی كه مصرف میكنيد، من جمله هر نوع مكمل يا داروهای گياهی، قرار دهيد. اگر دارويی مصرف میكنيد كه برای بارداری خطرناك است بايد يا آن را تغيير دهيد يا به طور كل قطع كنيد.
كدام داروهای دیابت را قبل از اقدام به بارداری بايد قطع كنم؟
شما باید:
• داروهای خاصی كه مربوط به درمان فشار خون بالا و بيماری كليوی است را قطع كنيد. خصوصاً مهم است كه مصرف داروهايی با نام های “بازدارنده های آنزيم مبدل آنژيوتانسين” (معروف به “بازدارندههای ACE”) و “مسدودكنندههای گيرنده آنژيوتانسين” (معروف به ARB ها) را قطع كنيد. اين داروها باعث بروز نقص های مادرزادی میشوند.
ولی داروهای فشار خونتان را سرخود قطع نكنيد. فشار خون بالا میتواند زيانبخش باشد. پزشك شما داروی شما را تغيير خواهد داد و دارويی تجويز خواهد كرد كه مصرف آن در بارداری بیخطر باشد.
• داروهايی با نام “استاتين” را قطع كنيد. اين داروها برای پايين آوردن كلسترول مصرف میشوند. درباره اين داروها و اثر آنها بر روی زنان باردار به درستی تحقیق نشده است. ولی پزشكان توصيه میكنند كه مصرف آنها قطع شود چون احتمال ايجاد اختلال در رشد بچه را دارند.
به ياد داشته باشيد تا يك زن بخواهد متوجه شود كه باردار است شكلگيری بسياری از اندامهای مهم جنين شروع شده است. به همين علت قطع داروهای مضر تنها بعد از آنكه متوجه شديد باردار هستيد كافی نيست.
اگر در حين مصرف دارو (هر نوعی) باردار شديد فوراً به پزشك خود اطلاع دهيد. آنها میتوانند خطرهای احتمالی كه ممکن است برای بچه ایجاد شده باشد را برای شما توضيح دهند و كمك كنند بهترين تصميم را برای برداشتن قدم بعدی اتخاذ کنید.
قبل از اقدام به بارداری پزشكان شما ممكن است از شما بخواهند مصرف داروهای ديابتی را كه در شكل قرص هستند قطع كنيد. آنها ممكن است از شما بخواهند انسولين مصرف كنيد و يا از قرصهای جايگزين استفاده كنيد.
آيا بايد قبل از اقدام به بارداری آزمايش انجام بدهم؟
بله. شما بايد آزمايش های زير را انجام دهيد:
• آزمايش چشم (چنانچه در ١٢ ماه گذشته انجام ندادهايد) – بايد بررسی شود كه دچار بيماری چشمی به نام “رتينوپاتی ديابتی” (diabetic retinopathy) هستيد يا خير. اين عارضه به واسطه ديابت ايجاد میشود و میتواند منجر به ضعف بينايی يا حتی كوری شود. بارداری میتواند احتمال ابتلا به رتينوپاتی ديابتی را افزايش دهد و يا اين عارضه را در زنان مبتلا از قبل وخيمتر كند. چنانچه دچار رتينوپاتی ديابتی وخيم هستيد احتمالاً بايد قبل از اقدام به بارداري آن را درمان كنيد.
• آزمايش خون و ادرار برای بررسی سلامت كليهها – افراد مبتلا به ديابت در معرض بيماريهای كليوی قرار دارند. بارداری میتواند باعث وخيم شدن بيماری كليوی كه از قبل وجود داشته شود.
• تست فشار خون – فشار خون بالا در بارداری باعث بروز مشكلات برای مادر و بچه میشود. چنانچه فشار خون شما خيلی بالا باشد پزشك شما برای درمان آن دارو تجويز خواهد كرد. البته او دارويی تجويز خواهد كرد كه برای مصرف در بارداری بیخطر باشد. مصرف بعضی از داروهايی كه به طور معمول برای درمان فشار خون بالا تجويز میشوند در بارداری خطر دارند.
• آزمايش خون برای اندازهگيری سطح هورمون تيروئيد – داشتن سطح طبيعی هورمون تيروئيد برای شما و جنين در حال رشدتان بسيار مهم است. چنانچه آزمايش نشان دهد كه سطح هورمون تيروئيد شما خيلی بالا يا خيلی پايين است ممكن است برای بازگرداندن آن به حالت طبيعی نياز به درمان داشته باشيد.
• آزمايش ادرار برای بررسی عفونت – زنان مبتلا به ديابت ممكن است بدون آنكه خود بدانند درگير عفونت مثانه يا كليه باشند. مهم است كه اين عفونتها قبل از بارداری درمان شوند.
منبع
منبع این مطلب، رفرنس معتبر پزشکی UpToDate میباشد.
مامانیا یک راهنمای جامع بارداریه که با اون میتونید با عوارض و نشانههای مختلف بارداری آشنا بشید و یاد بگیرین برای هر کدوم از این حالتها چه راهکارهای علمی وجود دارن.